Corfu [1986, 1996, 2011, 2018, 2019, 2022, 2023]
In een bespreking van Corfu kun je niet om de Britse broers Lawrence en Gerald Durrell heen, die samen met hun moeder, broer Leslie en zuster Margot van 1935-1939 op het eiland hebben gewoond (zie The Durrells of Corfu van Michael Haag voor de familiegeschiedenis). Onder de bezielende leiding van Theodore Stephanides 1 heeft Gerald Durrell 2 de fauna op het eiland leren kennen en liefhebben. Later publiceerde hij drie geromantiseerde boeken over die periode, die nu bekend staan als The Corfu Trilogy (met My Family and Other Animals als eerste deel) ³. Zijn broer Lawrence schreef in Prospero’s Cell ook over Corfu, maar met meer literaire ambitie, zoals al uit de titel blijkt (Prospero's Cell verwijst naar het eiland in Shakespeare's The Tempest ). Het begin van dat boek liegt er ook al niet om: ‘Other countries may offer you discoveries in manners or lore or landscape; Greece offers you something harder - the discovery of yourself’. Het is niet verbazingwekkend dat Lawrence Durrell vriend en bewonderaar was van Henry Miller, een Griekenland-liefhebber die in zijn The Colossos of Maroussi ook al niet wars was van gewichtigdoenerij. Prospero's Cell is desondanks zeer lezenswaard, al was het alleen maar vanwege het prachtige relaas over de Patroonheilige van het eiland, St. Spyridon, aan wie heel veel mannen op het eiland hun voornaam (Spiros) te danken hebben. Vanwege hun bijdrage aan de ontwikkeling van Corfu zijn Gerald en Lawrence in Corfu-stad geëerd met een parkje in de buurt van het oude fort, The Durrell Memorial Gardens, waarin ook hun bronzen bustes te vinden zijn.
Het derde deel van Gerald Durrell’s trilogie heet The Garden of the Gods en dat lijkt mij een treffende karakterisering van Corfu uit de tijd dat hij er met zijn familie verbleef. Die tijd ligt ver achter ons; hoewel het eiland nog steeds veel aantrekkelijks biedt heeft het op veel plekken ernstig geleden onder de ongebreidelde groei van het toerisme. De lange kuststrook ten noorden van de hoofdstad bestaat vooral uit bedrijfsgebouwen en lukraak opgetrokken hotels aan een drukke autoweg. Pas in het binnenland en langs de kust bij Nissaki, waar de steile helling van de Pantokrator hotelbouw bemoeilijkt, kun je een indruk krijgen van wat het eiland ooit te bieden had. Aan die noordoost kust ligt ook het dorpje Kalami, waar Lawrence Durrell met zijn toenmalige vrouw Nancy Myers heeft gewoond. Zijn uitgebouwde huis is nu restaurant “The White House” waarvan de eigenaars dankbaar gebruik maken van de populariteit van de Durrells. Heel zorgvuldig doen ze dat niet: Beelden van dieren in en rond het restaurant suggereren dat Gerald er heeft gewoond en op hun uithangborden staat over de jaren heen de naam Durrell consequent verkeerd gespeld.
We hebben op Corfu op een aantal plekken gelogeerd: aan de mooie baai van Liapades, te midden van de stille groene heuvels rond Riliatika, in een kleine villa aan de voet van het paleis van Keizerin Sisi (het Achilleion) en hoog boven Nissaki met uitzicht over zee richting Corfu-stad. Ook verbleven we in Corfu-stad zelf; daar vaak maar voor enkele dagen, voorafgaand aan of volgend op een bezoek aan het buureiland Paxos. Hieronder twee series foto's: van Corfu stad (Kerkyra) en van de rest van het eiland.
Corfu stad (Kerkyra)
Het oude Kerkyra, de hoofdstad van Corfu, is erg toeristisch, maar nog steeds prachtig, met veel architectuur uit de tijd dat de Venetianen het hier voor het zeggen hadden (1386-1797). Onder de Franse overheersing (1797-1799 en 1807-1815) is onder andere het Liston toegevoegd (gemodelleerd naar de Rue de Rivoli in Parijs) en gedurende het Britse protectoraat (1815-1864) is de stad onder meer verrijkt met het Paleis van Saint Michael en Saint George. De foto's hieronder vormen een wandeling door de stad, met onder andere de kerk die gewijd is aan Sint Spyridon, waar het lichaam van de heilige ligt en waar veel inwoners nog altijd een kaarsje aansteken, de Annunziata klokkentoren, het fraaie voormalige stadhuis, het plein met het standbeeld van premier George Theotokis, en verder door de smalle straten vol airco’s en drogend wasgoed, via het pleintje met de Venetian Well uit 1699 naar het Liston en het oude fort. In een buitenwijk van Corfu staat Villa Rosa, het indrukwekkende, tot schilderachtige staat vervallen voormalige huis van Maria Aspioti, één van de eerste vrienden die Lawrence Durrell op het eiland maakte.
Corfu - buiten Corfu-stad
De fotoserie hieronder start in het noordwesten bij de baai van Liapades, dan - met de klok mee - Paleokastritsa, het heuvelachtige noorden rond Riliatika, het ruine-dorp Old Peritia - waar geleidelijk aan steeds meer huizen worden opgeknapt - de noordoost-kust met Kassiopi, uitzicht over zee naar Albanië, het schattige haventje van Koulouri, het dorp Kalami met het White House restaurant, de Agni baai, en het uitzicht op Corfu-stad vanaf de berghelling boven Nissaki. Ten zuiden van Corfu-stad het paleis van Sisi en omgeving, de groene westkust en tenslotte wat landschappen in het vlakkere zuidwesten van het eiland.
Bij de twee uithangborden: To Pouli ton Kotas staat voor de Vogel de Kip en Artopoieion is Bakkerij.